ေဝယ်ာဝစၥ. ေဆာင္႐ြက္သူမ်ား သတိထား ဆင္ျခင္ဖြယ္

သကၤန္းေဟာင္း , သကၤန္းစုတ္ကို လက္ႏွီးစုတ္ႏွင့္ ၾကမ္းတိုက္အဝတ္
ျပဳလုပ္၍ ေဝယ်ာဝစၥ. ေဆာင္႐ြက္သူမ်ား သတိထား ဆင္ျခင္ဖြယ္
ေက်ာင္းတိုက္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ႀကဳံေတြ႔ရေလ့႐ွိတဲ့ ျပႆနာကား
အျခားမဟုတ္ ေဝယ်ာဝစၥျပဳလုပ္သူမ်ားႏွင့္ ဥပုသ္သည္မ်ားသည္ ေက်ာင္းေဝယ်ာဝစၥ ျပဳလုပ္ၾကရာဝယ္ အလြယ္တကူေတြ႔ရသည့္ ရဟန္း,သာမေဏတို႔၏ ေဟာင္းႏြမ္းေနသည့္သကၤန္းကို လက္ႏွီးစုတ္ျပဳလုပ္ျခင္း, ၾကမ္းတိုက္အဝတ္ ျပဳလုပ္ျခင္းမ်ားပင္ ျဖစ္ေပ၏။
ဘုရား႐ွင္ရဲ႕. အသုံးအေဆာင္ျဖစ္တဲ့ သကၤန္း သပိတ္စတဲ့ ပရိကၡရာ ေတြဟာ လူ,နတ္,ျဗဟၼာ သတၱဝါတို႔ရဲ႕ ကိုးကြယ္ရာ ပရိေဘာဂေစတီ ထိုက္တယ္။ ေစတီဆိုတာ လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱဝါတို႔၏ ပူေဇာ္ျခင္းကို ခံထိုက္တယ္။ ပူေဇာ္သူကို လူနတ္နိဗၺာန္ သုံးတန္ေသာခ်မ္းသာကို ေပးစြမ္း ႏိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေစတီထိုက္ေသာ အရာဝတၳဳကို မ႐ိုမေသ, မေလးမစား မျပဳသင့္ဘူး။ မေလးမစား ျပဳမူတာကို မဆိုထားႏွင့္ ဓာတုေစတီျဖစ္တဲ့ ဓာတ္ေတာ္ကို အျပစ္ဆိုမိ႐ုံႏွင့္ အပါယ္လားေၾကာင္း ေပတဝတၳဳမွာ အတိအလင္း ဆိုထားတာ ႐ွိပါတယ္။
ဘုရာ႐ွင္ရဲ႕. အသုံးအေဆာင္ မွန္သမ်ွဟာ လူ,နတ္,ျဗဟၼာ သတၱဝါတို႔၏ ပူေဇာ္အထူးကို ခံထိုက္သလို၊ ရဟန္းသံဃာေတာ္တို႔ရဲ႕. အသုံးအေဆာင္ မွန္သမ်ွဟာလည္း လူသားမ်ားအတြက္ ေစတီထိုက္တယ္။ ရဟန္းေတာ္တို႔ရဲ႕. သကၤန္းစုတ္ရယ္လို႔ မ႐ိုမေသ, မေလးမစား မျပဳသင့္ဘူး။ သကၤန္းေဟာင္း,သကၤန္းစုတ္ျဖစ္ေသာ္လည္း သကၤန္းကို ႐ိုေသလ်ွင္ သံဃာကို႐ိုေသရာ ေရာက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သကၤန္းကို ႐ိုေသရမယ္။
ဒီအေၾကာင္းကို ေထရဂါထာအပါဒါန္ ေဂါသာလမေထရ္ဝတၳဳမွာ ေဟာထားတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ (၉၁ )ထက္က ဥဒဂၤဏဆိုတဲ့ ေတာင္ယံမွာ ႐ွင္ပေစၥကဗုဒၶါတစ္ပါး သီတင္းသုံးေနေတာ္မူပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာ ႐ွင္ပေစၥက ဗုဒၶါရဲ႕. သကၤန္းေတာ္ဟာ ဝတ္လို႔မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ စုတ္ျပတ္ေဟာင္းႏြမ္း ေနတဲ့အတြက္ သကၤန္းကို အမွတ္မထားပဲ သြားသည့္သူမ်ားႏွင့္ လူမိုက္မ်ား မနင္းမိေအာင္ သစ္ပင္တစ္ပင္ရဲ႕. အကိုင္းေပၚ တင္ထားပါတယ္။
အမ်ိဳးေကာင္းသားတစ္ဦးဟာ ကိစၥတစ္ခုႏွင့္ ေတာထဲသို႔လာစဥ္ သစ္ကိုင္းတစ္ခုေပၚမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ သကၤန္းစုတ္ႀကီးကို ျမင္တဲ့အခါ ဤသကၤန္းဟာ ရဟန္းေတာ္မ်ားဝတ္ဆင္ၿပီး ကိေလသာအညစ္အေၾကးမ်ား ကို ကင္းစင္ေအာင္ ေဆးေလ်ွာ္ေတာ္မူၾကတယ္။ သကၤန္းဆိုတာ ရဟန္းတို႔ရဲ႕. ေအာင္လံ ျဖစ္သလို အရဟတၱဖိုလ္ရဲ႕. တံခြန္လည္းျဖစ္တယ္။ လူ,နတ္,ျဗဟၼာ သတၱဝါတို႔၏ ဦးခိုက္ပူေဇာ္ထိုက္တဲ့ အဝတ္မ်ိဳးလည္း ျဖစ္တယ္။
ဒီသကၤန္းကို ငါဘာျဖင့္ ပူေဇာ္ရင္ ေကာင္းမလဲလို႔ ဟိုဟိုသည္သည္ ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ နီနီရဲရဲ ပြင့္ေနတဲ့ ပန္းဆြဲလြဲလို႔ အမည္ရတဲ့ပန္းေတြကို ျမင္ရတဲ့အခါ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာစြာ ပန္းသုံးခိုင္ဆြတ္ခူးၿပီး သကၤန္းေပၚကို တင္လွဴပူေဇာ္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ႐ိုေသစြာ ႐ွိခိုးဦးခ်ခဲ့တယ္။
ဒီေကာင္းမႈေၾကာင့္ ကြယ္လြန္ေတာ့ တာဝတႎသာ နတ္ျပည္မွာ နတ္သား ျဖစ္ရတယ္။ နတ္ဘဝက စုေတေတာ့ (၉၁ )ကမၻာပတ္လုံး အပါယ္ေလးပါးကို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမ်ွ မလားခဲ့ရဘူး။
စြန္႔ပစ္ထားတဲ့သကၤန္းကို ပူေဇာ္တဲ့ေကာင္းမႈေၾကာင့္ အပါယ္ေဘးက ကင္းေဝးၿပီး အခု ေဂါတမဘုရားလက္ထက္မွာ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝတဲ့ အမ်ိဳးမွာ ေဂါသာလလို႔ အမည္ရၿပီးတစ္ကုေဋတန္ နားေဋာင္းကို ဝတ္ဆင္ႏိုင္တဲ့သူ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ေသာဏေကာဋိကဏၰ သူေ႒းသားႏွင့္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ၾကတယ္။
အ႐ြယ္ေရာက္လာေတာ့ ေသာဏသူေဌးသား သကၤန္းဝတ္ေတာ့ သူလဲ အားက်ၿပီး သကၤန္းဝတ္ခဲ့တယ္။
ရဟန္းျပဳၿပီး အျခားကို မသြားပဲ မယ္ေတာ္ႀကီး၏ဆြမ္းကို အမွီျပဳၿပီး ရဟန္းတရား အားထုတ္လိုက္တာ ရဟႏၲာျဖစ္ေတာ္မူတယ္။
ဒီဝတၳဳကိုေထာက္၍ သကၤန္းဆိုတာ စုတ္ျပတ္ေနေသာ္လည္း လူသားမ်ားအတြက္ ပရိေဘာဂေစတီ ထိုက္ေနေသးတယ္။ မထင္မဲ့ျမင္ မျပဳေကာင္းဘူး။ မ႐ိုမေသ. မလုပ္ေကာင္းဘူး။ မ႐ိုမေသ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါလ်ွင္ အျပစ္ျဖစ္တတ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ သကၤန္းအေဟာင္း,သကၤန္းအစုတ္မ်ားကို လူသားမ်ားအေနျဖင့္ လက္သုတ္ပုဝါ, လက္ႏွီးသုတ္, ၾကမ္းတိုက္အဝတ္ မျပဳလုပ္သင့္ေၾကာင္း ေစတနာျဖင့္ တင္ျပအပ္ပါသည္။

( ေက်ာင္းမွာ ေဝယ်ာဝစၥ ျပဳလုပ္သူမ်ား, ဥပုသ္သည္မ်ား အျဖစ္မ်ားတတ္ ပါသည္။ ကုသိုလ္ရဖို႔ထက္ အကုသိုလ္ရမွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဆင္ျခင္ၾက ေစလိုပါသည္။ )

#Achitlwinpyin