အသက္ထက္ ခင္မင္မႈသစၥာကို အေလးထားေသာ မိတ္ေဆြေကာင္း

တရံေရာအခါက သာယာေအးခ်မ္းသည့္ ေတာအုပ္ၾကီးတစ္ခုတြင္ ကုရုဂၤအမည္ရိွသမင္သည္ ေခါက္ရွာငွက္ ႏွင့္ လိပ္တို႔အား အေဆြခင္ပြန္းဖြဲ႕ ေနသည္။ မိတ္ေဆြသံုးဦးတို႔သည္ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး ခ်စ္ခင္ညွာတာေထာက္ထားၾကသည္။ တစ္ညတြင္ ကုရုဂၤသမင္သည္ ေရေသာက္ဆင္းရင္း မုဆိုးေက်ာ့ကြင္၌ မိသျဖင့္ ထိတ္လန္႔စြာ အသံျပဳသည္။ ေခါက္ရွာငွက္ႏွင့္ လိပ္တို႔သည္ မိတ္ေဆြသမင္၏ အသံကို ၾကားသည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ အသံလာရာသို႔ အေျပးေရာက္လာၾကသည္။ ကုရုဂၤသမင္၏ ျဖစ္ရပ္ကိုျမင္ေသာ္ လြတ္ေျမာက္ရန္ အလို႔ငွာ တိုင္ပင္ၾက၏။
တိုင္ပင္ထားသည့္အတိုင္း သြားရိွေသာလိပ္သည္ ေက်ာ့ကြင္းကို စတင္ကိုက္ျဖတ္သည္။ ေခါက္ရွာငွက္သည္ ရြာထိပ္ရိွ သစ္ပင္တြင္ မုဆိုးအလာကို ေစာင့္ဆိုင္းေနသည္။ နံနက္ခင္း ေဝလီေဝလင္းအခ်ိန္တြင္ မုဆိုးသည္ လံွကိုကိုင္၍ ထြက္လာသည္။ ေခါက္ရွာငွက္သည္ မုဆိုးကို ျမင္သည္ႏွင့္တျပိဳင္နက္ မုဆိုး၏မ်က္ႏွာကို အေတာင္ျဖင့္ ရိုက္သည္။ မုဆိုးသည္ ေစာေစာစီးစီး နိမိတ္မေကာင္းဘူး။ မိုးစင္စင္လင္းမွပဲ ေတာထဲသို႔ဝင္ေတာ့မည္ဟု ၾကံျပီး အိမ္ျပန္တေရးအိပ္၏။ မိုးစင္စင္လင္းေသာ္ တဖန္ထြက္လာျပန္သည္။ ေခါက္ရွာငွက္လည္း ေနာက္တစ္ၾကိမ္ အေတာင္ျဖင့္ရိုက္ကာ တားစီးေသာ္လည္း အလုပ္မျဖစ္သျဖင့္ ေတာသို႔အျမန္ပ်ံကာ မိတ္ေတြသမင္ႏွင့္လိပ္ကို သတင္းေပးသည္။ လိပ္သည္ ညလံုးေပါက္ေက်ာ့ကြင္းကို ကိုက္ျဖတ္ေနသည္မွာ ၾကိဳးလြန္းတစ္လြန္းမွ်သာ က်န္ေတာ့သည္။ လိပ္ကေလး၏ သြားမ်ားမွာ က်ိဳးေၾကြလုမတတ္ျဖစ္ေနျပီး အာခံတြင္းမွ ေသြးအလိမ္းလိမ္းထြက္၍ေနသည္။

ကုရုဂၤသမင္မွာ မုဆိုးကိုျမင္ေသာ္ အားကုန္ရုန္းသျဖင့္ တစ္လြန္းမွ်သာ က်န္ေတာ့ေသာ သားေရေက်ာ့ကြင္းမွာ ျပတ္ျပီး လြတ္ေျမာက္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ လိပ္ကေလးမွာ ပင္ပန္းလြန္းသျဖင့္ ထြက္မေျပးႏိုင္ေတာ့ဘဲ ထိုေနရာတြင္ပင္ ဝပ္ျပီးေနရသည္။ ေခါက္ရွာငွက္သည္ သစ္ပင္ေပၚမွလည္းေကာင္း၊ သမင္သည္ မနီးမေဝးျခံဳအကြယ္မွလည္းေကာင္း ေန၍ အေျခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။ မုဆိုးသည္ ေက်ာ့ကြင္းျပတ္ေနျပီး အနီးတြင္ လိပ္ကိုေတြ႕သျဖင့္ လိပ္ကိုအိတ္အတြင္း ေကာက္ထည့္လိုက္သည္။

သမင္လည္း မိမိေၾကာင့္မိတ္ေဆြလိပ္ အသက္ေဘးၾကံဳေနသည္ကို ျမင္ေသာအခါ မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ ကယ္တင္ရန္အၾကံထုတ္ျပန္သည္။ ကုရုဂၤသမင္သည္ မုဆိုးျမင္သာေသာေနရာမွ ေျခေထာက္နာဟန္ျပဳျပီး ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔ ေလွ်ာက္ျပသည္။ မုဆိုးသည္ လိပ္ထည့္ထားေသာအိတ္ကို သစ္ငုတ္တိုတြင္ ခ်ိတ္ျပီး သမင္ေနာက္သို႔လိုက္သည္။ သမင္သည္ မေႏွးမျမန္အရိွန္ျဖင့္ မုဆိုးအား ေသြးေဆာင္ေခၚကာ ခပ္ေဝးေဝးေရာက္ေတာ့မွ အရိွန္ျမွင့္ေျပးကာ ေျခရာေဖ်ာက္လိုက္သည္။ ျပီးမွ လိပ္ရိွရာသစ္ငုတ္တိုသို႔ ျပန္လာျပီး ဦးခ်ိဳျဖင့္ လြယ္အိတ္ကိုခ်ိတ္ယူျပီး ေရစပ္အနီး ေျမျပင္သို႔ခ်ကာ မိတ္ေဆြလိပ္ကို ေရသို႔ဆင္းေစကာ လြတ္ေျမာက္ေစသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ မိတ္ေဆြသံုးဦးသည္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ကယ္တင္ရင္း အသက္ခ်မ္းသာရာ ရေလသည္။

ငါးရာ့ငါးဆယ္ဇာတ္နိပါတ္ေတာ္လာ ကုရုဂၤဇာတ္တြင္ သမင္၊ လိပ္၊ ေခါက္ရွာငွက္တို႔သည္ အသက္ေဘးကို ေၾကာက္ၾကေသာ္လည္း တစ္ဦးကိုတစ္ဦး မိတ္ေတြပီသစြာ သစၥာရိွရိွကယ္တင္ၾကသည္။ မိတ္ေဆြေကာင္းရိွေသာသူသည္ အသက္အႏၱရာယ္ ၾကံဳေတြ႕ေသာ္လည္း လြတ္ေျမာက္ဖို႔ အခြင့္အေရးပိုမ်ားသည္။ မိတ္ေဆြေကာင္းရရန္မွာ မိမိမွ စတင္အနစ္နာခံတတ္ဖို႔ လိုအပ္သည္။ မိတ္ေဆြေကာင္းလား မိတ္ေဆြတုလားဆိုသည္ကို အခ်ိန္ႏွင့္ အေတြ႕အၾကံဳက ခြဲျခားျပေပးေပလိမ့္မည္။ မိတ္ေဆြေကာင္းကို တစ္သက္စာအတြက္ ေပါင္းသင္းဖို႔ လိုအပ္သလို မိတ္္ေဆြတုမ်ားကိုလည္း စြန္႔ပစ္ဖို႔ အခ်ိန္မဆိုင္းသင့္ေပ။

ခ်မ္းေျမ့ (ရိုးရာေလး)